Í gær kom ég heim frá Íslandi en stelpurnar dvelja áfram í tvær vikur. Ferðin heim tók tveim tímum lengra en venjulegt er og virtist maður alltaf vera að bíða í röð hvar sem maður var staddur. Þegar ég var svo kominn út af flugstöðinni á JFK þá er ekki það skemmtilegast að lenda í því að það er reynt að plata mann í svartan leigubíl ... þetta var eiginlega dáldið fyndið og ég gat ekki annað en brosað að manninum en sem sagt þá ætlaði í röð eftir yellow cab og tilkynnti manni það sem stóð fyrir utan og var að bjóða mér leigubíl ... þá spurði hann mig hvert ég væri að fara og sagði að leigubílaröðin til Manhattan væri ekki þar sem ég væri að fara og skyldi hann beina mér á réttan stað ... mér finnst líklegt að margir falla í gryfjuna sem eru að koma í fyrsta skipti en allavega svona til vonar og vara þá veit fólk það sem þetta les að gulu leigubílarnir eru bara í einni röð á JFK og þeir fara allir hvert sem þú vilt að þeir fari.

Það er alltaf gott að fara í frí heim til Íslands og gátum við afrekað ýmisleg. Inga Huld hélt meðal annars uppá afmælið sitt heima og var að sjálfsögðu boðið uppá amerískar bollakökur. Var þetta í rauninni í þriðja skiptið þá sem haldið var uppá sjö ára stórafmælið.

Við dvöldum líka í miklu afslappelsi í sumarbústaðnum og nutum þar góðs félagsskapar og Inga Huld sprellaði með frænku sinni og gátu farið í indíánaleik með dótið frá Húron indíánunum. Okkur tókst meira að segja að fara í menningarlega ferð á Heklusetrið sem er áhugavert að skoða ef einhver á leið þar framhjá. Að sjálfsögðu unnum við fyrir dvöl okkar og fórum nokkrar grjótaferðir í gilið og gátum því með góðri samvisku grillað góðan mat og notið kyrrðarinnar í heita pottinum.

Svo gátum við aðeins skellt okkur á lífið frameftir nóttu og notið dagsbirtunnar á nóttinni ... en kuldinn fór þó að segja til sín og var því betra að vera innandyra. Fengum okkur fisk á Silfri og má mæla með þeim stað þrátt fyrir að þjónustan hafi verið fyrir ofan garð og neðan. Að lokum var fjölskylduferðin í Gljúfurá og fyrir einskæra tilviljun þá náði ég í einn lax í annars laxlausri á og bjargaði það veiðisumrinu mínu!! Jóa tók sig vel út í sínum veiðiútbúnaði og renndi þolinmóð fyrir laxinn sem vildi þó ekki bíta hjá henni.

Ég er svo á leið til London að vinna og mun svo hitta Jóu í kóngsins Köben um helgina í húsmæðraorlofinu hennar ásamt fröken Evu og efa ég ekki að hún ásamt nýkrýndum dönskum kærasta sínum taka starf sitt alvarlega að sína okkur allt hið besta og skemmtilegasta sem þar býðst.