Komin heim eftir ferð á suðurströnd Englands í skutlunni - búin að ferðast 380 mílur. Ferðuðumst um í stuttbuxum í blíðunni og sóluðum okkur á ströndinni. Byrjuðum ferðina í gær á því að keyra til Torquay sem er heimabær Agötu Kristí - fórum þar á ströndina og Inga Huld byggði sandkastala og við dýfðum tánum í sjóinn. Hann var nú frekar kaldur en Inga Huld var hæstánægð með strandarferðina og vildi alls ekki fara heim fyrr en henni var lofað ís og fleiru. Keyrðum síðan til West Bay þar sem við áttum pantaða gistingu á B&B (Durbeyfield Guesthouse) - var það gamalt og huggulegt, þó að sturtan og baðið virkuðu illa. Borðuðum á The Seagulls í West Bay og fengum þar meiriháttar góða sjávarrétti, lúðu, tígrisrækjur, skötusel og nautakjöt á góðu verði. Eftir matinn var fundinn staður sem sýndi Sky-Sport svo að strákarnir gætu horft á seinni-hálfleik af arsenal-mufc. Það var líka þessi meiriháttar flotti staður og enduðum við kvöldið á þessu líka fína balli þar sem ein kona söng allt kvöldið. Minnti þetta á íslenskt sveitaball og var Inga Huld í svaka stuði og var mjög hrifin af fjólubláum glimmer kjöl söngkonunnar. Þegar enginn nennti að fara með Ingu á dansgólfið gafst hún upp á okkur og skellti sér bara sjálf í dansinn og var hæstánægð með ballið. Ætlar hún að endurtaka þetta fljótlega. Dagurinn í dag hófst á enskum morgunverð á gistiheimilinu sem sló nú ekki út morgunmatinn á Northumberland sem er náttúrulega í sérflokki. Við fengum okkur síðan göngutúr um ströndina í West Bay í blíðunni áður en við keyrðum til Weymouth þar sem við borðuðum hádegismat og skoðuðum þar kastala (Portland Castle) sem Hinrik áttundi byggði á fimmtándu öld til að verjast innrásum Frakka og Spánverja. Var það merkilegt sérstaklega þar sem kastalinn og höfnin var mikið notað í seinni heimsstyrjöldinni og var ýmislegt plottað þarna. Leið lá síðan til Bournemouth til að finna strönd og sand fyrir Ingu - vorum við þar reyndar frekar seint á ferðinni þannig að það var eilítið farið að kólna fyrir sólböð. Inga Huld lét það nú ekki á sig fá og byggði sandkastala með Ingó og pabba og var hæstánægð með lífið ....þar til átti að halda heim á leið. Fékkst loks til að koma með gegn því að plata afa til að kaupa handa sér ís. Þá lá leiðin heim og gekk það vel - allt vel merkt hér og náttúrulega góður co-driver sem las á kortið og vísaði veginn. Greinilegt samt að Bretarnir eyða páskunum á ströndinni núna þar sem umferðin var töluvert þung á móti okkur og drógu þeir hjólhýsin á eftir sér í margs konar stærðum. Gamla settið sátt við að sitja afturí og láta bara keyra sig á milli staða og þurfa ekki að pæla of mikið í hlutunum nema helst að hafa áhyggjur af því hvort það ætti að vera í stuttbuxum eða hafa peysu með sér út þegar stoppað var.